Poetofthemoon

Laat dood zich verbijten op zijn tandloze kaken, Laat slaap zich terugtrekken in zijn donker spelonk, Want ik ben op oorlogspad Niemand kan mij stoppen Niet mijn geest In mijn blinkend harnas Van adamant en mithril, Laat mijn zwaard zichzelf slijpen Laat mijn schild zich opblinken Want ik trek ten strijde Tegen wat men mij aandoet Men zal het zich berouwen Dat men mij heeft willen breken En ik zal hen breken Tot gruis verpulveren Ik zal hen kraken men zal het berouwen dat ze mij hebben willen breken nu zal hen dat lot overkomen tot op de bodem van de oceaan zal ik hen achtervolgen en hen geen rust gunnen vaarwel mezelf wa

Tears that flow apart from hill, from down from mountain flank on each To shallow riverside it goes as clouds will weep it's sources clean as stars on the sky of bleu shimmering it's beauty to beneath

Like water flows of mind in rivers of the deepest valley of oldest in the newest realm from creek and over pebbles as itself will find the path about, about the rocks it's thunders trows.

Trekt diepe sporen in het stof Langs sporen van karren Onstaan uit zorgen Langs waar de onrust rolt Tot waar alles valt In het oneindige En breekt Op de rotsen van hoop Die langzaam zichzelf afbreken Als duizend handen houwen met houwelen van steen zo gaat naar beneden dan ene maar vele volgen hij is niet alleen geboren van een bron hoog boven gaat het traantje zijn weg tot in het oneindige…

Dwepende muziek, Gonzend in mijn oren Terugtrekkend Zoek ik mezelf Vind me niet Waar ben ik? Waar is mijn vertrouwde wereld Waar is de gang de achter de deur van mijn kamer ligt? 17 Hoog plafond Drukt op mij Kan het niet meer houden Valt neer in proza Niet in poëzie Vind mezelf niet Diep drukkend Waar ben ik? Waar is mijn vertrouwde wereld Waar is de gang achter de deur van mijn geest? 18 Depressie Diep gevallen Plat gedrukt Zie mezelf in gebroken stukken Spiegel is niet meer Waar ben ik? Waar is de wereld van vandaag Waar is die rustgevende koelte? 19 Waar ben ik? Stem gebroken Leven dood Niet teruggevond